Informatyk ZakładowyKontekst – przymierzam się do budowy małego produktu typu SaaS, postanowiłem więc przeczytać dużo książek, które polecali szanowani (przeze mnie) twórcy udanych biznesów.
Pierwsza na tapet trafia książka „Metoda Lean Startup” (Eric Ries), w której przedstawiona jest metoda budowy produktów polegająca na usystematyzowanym badaniu, które zmiany skutkują rzeczywistym wzrostem w zakładanych kierunkach.
Jak często dowiadujecie się, że wasz ulubiony muzyk nagrał więcej płyt, niż znacie? Pewnie rzadko. W przypadku ulubionego aktora i filmów, w których brał udział – być może zdarza się to częściej. A gdy mowa o ulubionym twórcy gier?
Ha, dobre sobie. W przeciwieństwie do muzyki i filmu, branża gier eksponuje raczej tytuły niż autorów – ci ostatni najczęściej pozostają anonimowi. Gdybym miał na poczekaniu wymienić znanych mi twórców gier, byliby to: Sid Meier, duet Carmack & Romero, małżeństwo Wiliamsów, Éric Chahi czy Tenodmario Jakmutam. A przecież grałem w życiu w setki gier!
Niniejszy artykuł jest recenzją autobiografii Sida Meiera. Gdy siadłem do lektury, odkryłem ze zdumieniem, że jego twórczość towarzyszy mi od dzieciństwa! A było to tak…
Mikko Hyppönen to postać, której w branży bezpieczeństwa informatycznego przedstawiać nie trzeba. Wieloletni pracownik F-Secure (firmy produkującej oprogramowanie antywirusowe), ekspert w obszarze cyberprzestępczości, charyzmatyczny mówca znany z wystąpień na branżowych konferencjach. Niedawno wydał swoją pierwszą książkę p.t. „If It’s Smart, It’s Vulnerable”.
Czy jest to pozycja godna uwagi? Osobiście uważam, że niekoniecznie – ale opinię tę zaburza kilka czynników, subiektywno-obiektywnych. Oto one, w losowej kolejności:
Recenzje książek już tu miewaliśmy, jednak po raz pierwszy na łamy bloga trafia album fotograficzny. Ignorujemy sztukę, krajobrazy, dzikie zwierzęta i dalekie kraje – „Open Circuits” to ponad setka makrofotografii przedstawiających komponenty elektryczne i elektroniczne.
Nuda? W żadnym wypadku! Wiele elementów, wchodzących w skład używanych codziennie urządzeń, ma zaskakująco złożoną konstrukcję. Czytelnicy, którzy doświadczyli w dzieciństwie przyjemności rozbierania na części różnych sprzętów, mogą wiedzieć, jak działa potencjometr – ale w warunkach domowych ciężko wytrawiać kwasem obudowę mikroprocesora i oglądać cieńsze od włosa złote druciki łączące chip z nóżkami scalaka. Teraz braki te nadrobimy oglądając „Open Circuits”.
Chyba każdy, kto interesuje się bezpieczeństwem IT, słyszał o serwisie Have I Beed Pwned, prowadzonym przez australijczyka Troya Hunta. HIBP to agregator informacji o wyciekach danych. Każdy posiadacz e-maila lub telefonu może sprawdzić, w którym z kilkuset ujawnionych wycieków pojawił się jego adres albo numer, każdy może też zasubskrybować alerty informujące o udziale w przyszłych incydentach.
Troy Hunt znany jest również jako autor kursów na Pluralsight, mówca konferencyjny, ale przede wszystkim jako autor poczytnego bloga troyhunt.com, poświęconego tematyce bezpieczeństwa w internecie. To właśnie ów blog stał się osią książki „PWNED The collected blog posts of Troy Hunt”. Czy warto po nią sięgnąć?
Przygodę z platformą Android zacząłem w grudniu 2009, potem przez siedem czy osiem lat byłem etatowym programistą mobilnym. Nikogo nie zdziwi więc moje zainteresowanie książką „Androids” napisaną przez Cheta Haase. Autor jest zarówno programistą i projektantem oprogramowania w Google, jak też gawędziarzem, blogerem, prezenterem oraz zawodowym „ewangelistą” czyli łącznikiem między korporacją a niezależnymi twórcami oprogramowania.
Niewiele jest książek opowiadających historię powstawania konkretnego produktu software’owego, jeszcze mniej przedstawia tę historię przefiltrowaną przez wspomnienia wielu osób nad nim pracujących. Choćby z tego powodu warto przeczytać „Androids”, lecz uwaga – im lepiej znasz mobilny system operacyjny od Google, tym mocniej zatęsknisz za retrospekcjami i wspomnieniami, których w książce zabrakło.