Informatyk ZakładowyDwa lata temu na blogu pojawił się obszerny artykuł o QR-kodach, dziś ten sam temat powraca w formacie wideo. Ponownie zastanowimy się, dlaczego spośród tylu metod graficznego kodowania informacji akurat dwuwymiarowe kody QR zdobyły tak dużą popularność.
W prelekcji opowiadam o elementach składowych obrazków, o metodach wspomagania detekcji kodów na fotografiach, o pojemności różnych wariantów i sposobach (de)kodowania treści, o korekcji błędów, o podnoszeniu niezawodności odczytu i nie tylko.
Pandemia COVID-19 kompletnie zmieniła organizację pracy biurowej – nagle okazało się, że w wielu sytuacjach telekonferencja z powodzeniem zastępuje podróż służbową i spotkanie na żywo. Popularność Zooma czy Microsoft Teams wystrzeliła w kosmos. Niestety, u wielu użytkowników programy te obciążają procesor w takim stopniu, że na komputerze nie da się robić niczego innego.
W niniejszym tekście pokazuję, jak za pomocą mało znanej funkcji „affinity” (koligacja, przynależność) można uwolnić część procesora na potrzeby innych programów. Nie uleczymy w ten sposób przypadłości Teamsów ani Zooma, ale przynajmniej podczas telekonferencji będziemy mogli względnie normalnie korzystać z pozostałych aplikacji.
Hotel, pub, biblioteka, lotnisko, pociąg, centrum miasta – we wszystkich tych miejscach możemy trafić na darmowy, bezprzewodowy dostęp do internetu. Czy skorzystanie z takiej usługi będzie bezpieczne? Czy ktoś nie włamie się nam na konto w banku, do Facebooka, na maila? Czy nie wykradnie z telefonu zdjęć albo SMS-ów?
Na takie pytania specjaliści zwykli odpowiadać „to zależy”, ale tym razem będzie inaczej. W niniejszym tekście postaram się objaśnić, dlaczego kilkanaście lat temu odpowiedź brzmiała „to spore zagrożenie” a dziś brzmi „nie ma się czego obawiać”. Wskażę też dwie sytuacje, w których należy mieć się na baczności.
Przygodę z platformą Android zacząłem w grudniu 2009, potem przez siedem czy osiem lat byłem etatowym programistą mobilnym. Nikogo nie zdziwi więc moje zainteresowanie książką „Androids” napisaną przez Cheta Haase. Autor jest zarówno programistą i projektantem oprogramowania w Google, jak też gawędziarzem, blogerem, prezenterem oraz zawodowym „ewangelistą” czyli łącznikiem między korporacją a niezależnymi twórcami oprogramowania.
Niewiele jest książek opowiadających historię powstawania konkretnego produktu software’owego, jeszcze mniej przedstawia tę historię przefiltrowaną przez wspomnienia wielu osób nad nim pracujących. Choćby z tego powodu warto przeczytać „Androids”, lecz uwaga – im lepiej znasz mobilny system operacyjny od Google, tym mocniej zatęsknisz za retrospekcjami i wspomnieniami, których w książce zabrakło.
Pamiętacie Wojny Rdzeniowe? Odpowiedź zignoruję – nawet osoby kojarzące nazwę raczej nie przypomną sobie szczegółów owej cybernetycznej rozrywki z epoki pierwszych pecetów.
Idea programowalnej maszyny walczącej sięga starożytności, jednak nie będziemy cofać się aż tak daleko. Wystarczy skok do lat osiemdziesiątych XX wieku, kiedy rozwój nauki i technologii pozwolił na przestudiowanie tematu walczących ze sobą… programów.
Czasem obojętnie przechodzimy obok wynalazków, których sposób działania wydaje się oczywisty. Gdy jednak przyjrzymy im się dokładniej, następuje konsternacja: „hej, to przecież nie może funkcjonować w ten sposób!”. Potem poznajemy faktycznie zastosowane koncepcje, stajemy się odrobinę mądrzejsi a świat odrobinę bardziej zrozumiały.
Taką właśnie ścieżkę przeszedłem, gdy uważniej spojrzałem na obrazkowy licznik mierzący czas do końca promocji w jakimś mailu reklamowym. Licznik był – jak sądziłem – animowanym GIF-em osadzonym w treści wiadomości. Tylko… jak to się działo, że zawsze pokazywał prawidłową wartość? Przecież obrazki załączone do e-maila pozostają niezmienne!
Artykuły na blogu często ilustruję zrzutami ekranu. Od wielu lat zdawałem sobie sprawę, że obrabiając je w GIMP-ie osiągam jedynie minimalny poziom estetyki. Problem nie tkwi w narzędziu, lecz w moim braku predyspozycji do tworzenia grafiki. Gdzie szukać pomocy? Oczywiście wśród programów do tworzenia i edycji screenshotów.
W niniejszym artykule przedstawiam moje osobiste kryteria wyboru oraz opisuję, do jakiego stopnia były spełniane przez najpopularniejsze aplikacje do zrzutów ekranu. Uwaga! Każdy ma inne potrzeby i wymagania, funkcja kluczowa dla jednego użytkownika będzie całkowicie obojętna dla drugiego. Również dotychczasowe doświadczenia i nawyki będą mieć znaczenie – niektóre apki wydadzą się wygodniejsze w użyciu od innych.
Facebook – znany również jako Meta – zamierza podbić świat swoją wizją wirtualnych światów metaverse. Co musiałoby się w nich pojawić, by użytkownicy sieci społecznościowych porzucili ekrany komputerów i telefonów na rzecz okularów 3D? Moja odpowiedź – to nie ma znaczenia, metaverse jest skazany na porażkę. Okulary i gogle są zbyt ciężkie, zbyt szybko zużywają baterie, zbyt wiele obiecują i zbyt mało dowożą.
Wiem co mówię, wypróbowałem znaczną większość hełmów do rzeczywistości wirtualnej (VR, virtual reality) oraz gogli do rzeczywistości rozszerzonej (AR, augumented reality). Pierwszy raz dwadzieścia sześć lat temu, gdy miałem okazję pograć w hełmie VFX1. Wtedy było tragicznie. Najnowszy Oculus… daje radę. W grach. A to i tak dużo więcej, niż gogle AR, które nie dają rady zasadniczo nigdzie.
Niniejsza blogonotka zawiera tekstowy zapis trzeciej gawędy o kryptowalutach, która miała miejsce w lutym 2022. Podczas gawędy opowiedziałem o zastosowaniach smart kontraktów w kryptowalucie Ethereum: tokenach, ICO i NFT; wspomniałem też o wydajności maszyny wirtualnej Ethereum, alternatywach dla Proof of Work, bezpieczeństwie smart kontraktów i nie tylko.
Transkrypcja pozwoli zapoznać się z gawędą tym wszystkim, którzy nie mogą obejrzeć półtoragodzinnego nagrania wideo. Dotępne są też slajdy z prezentacji i transkrypcja w formatach PDF do wydrukowania (z obrazkami i bez) oraz EPUB na czytniki e-książek. Ten odcinek zamyka cykl gawęd o kryptowalutach.
Jedną z fajniejszych rzeczy w zawodzie programisty jest to, że można napisać sobie oprogramowanie spełniające dowolne zachcianki – na przykład, by dodać nowe funkcje do posiadanych urządzeń peryferyjnych. Dziś opisuję taką właśnie historię. Napisałem plugin, dzięki któremu Stream Deck zyskał możliwość wyświetlania statystyk bloga w czasie rzeczywistym.
Stream Deck to programowalna klawiatura, w której każdy klawisz wyświetla dowolną grafikę, wspominałem o tym gadżecie tutaj. Sprzęt jest pomocny podczas szkoleń i prezentacji, ale… na co dzień leżałby nieużywany. Dzięki pluginowi może służyć do ciągłego podglądu ważniejszych parametrów pracy serwisu.