Informatyk ZakładowyDwa lata temu na blogu pojawił się obszerny artykuł o QR-kodach, dziś ten sam temat powraca w formacie wideo. Ponownie zastanowimy się, dlaczego spośród tylu metod graficznego kodowania informacji akurat dwuwymiarowe kody QR zdobyły tak dużą popularność.
W prelekcji opowiadam o elementach składowych obrazków, o metodach wspomagania detekcji kodów na fotografiach, o pojemności różnych wariantów i sposobach (de)kodowania treści, o korekcji błędów, o podnoszeniu niezawodności odczytu i nie tylko.
Większość z nas zetknęła się z QR-kodami, niewielkimi obrazkami pomagającymi otwierać na komórce stronę internetową bez ręcznego wklepywania adresu. Mało kto jednak zastanowił się, jakie algorytmy odpowiadają za to, że zeskanowanie QR-kodu jest tak szybkie i niezawodne.
Niniejszy artykuł opisuje proces produkcji obrazka z wybranym napisem. Ścieżka będzie jak zwykle prowadziła zakosami, poczytamy więc o nadmiarowym kodowaniu korekcyjnym, steganografii, typach QR-kodów, a nawet zagrożeniach, jakie mogą tkwić w tych niewinnych, czarno-białych obrazkach. Wszystko opisane prostym językiem, zrozumiałym dla osób spoza branży IT. Zapraszam do lektury!
Załóżmy, że wysyłamy komuś pocztówkę z wakacji i koniecznie chcemy zamieścić w treści pozdrowień… plik komputerowy. Nie jest to szczególnie częste, ale skoro ludzie tworzą mieszczące się na wizytówce gry i programy generujące grafikę 3D to kartka pocztowa jako nośnik plików nie może być AŻ TAK egzotyczna.
W tym tekście zastanowimy się, w jaki sposób zapisać treść pliku przy użyciu jak najmniejszej liczby znaków. Dzięki temu będziemy mieć satysfakcję, że nie narobiliśmy się niepotrzebnie a na pocztówce zmieszczą się możliwie duże pliki. Na końcu artykułu będzie miał miejsce nagły zwrot akcji, w którym okaże się, że wcale nie chodziło nam o pocztówki.
